◊ Sizi Michael J. Fox’un öyküsünü anlatmaya çeken ne oldu?
– Davis Guggenheim: Komik olan öyküleri genelde onları aramadığın vakit buluyorsun… The New York Times’ı okuyordum, Michael’ın bir yazısı vardı. Açıkçası o çok dokunaklı, gerçek ve komik bir yazıydı. “Bu adam yazabiliyor” dedim. Böylelikle tüm sesli kitaplarını aldım ve dinledim.
◊ Michael, Davis ile yollarınız kesiştiğinde onun hakkında neler düşündünüz?
– Michael J. Fox: Davis ile tanışmanın, yazdığım şeylerden bahsetmenin zamanlaması inanılmazdı. Yazdıklarım için “Hikâyeme farklı açılardan bakamıyorum” dediğim anda “Bundan bir sinema yaparız” diye karşılık verdi… Ve üç yıl sonra işte buradayız.
LİSEDE SEVGİLİ BULAMAYAN BİR ADAMDIM
◊ Bu sinemadaki öykünüzü bir de sizin ağzınızdan dinleyelim…
– Michael J. Fox: Oyuncu olmak için Kanada’dan ayrılan 16 yaşında bir çocuktum. Amerika’da Paramount İmal Şirketi’ne gittim, orada oyuncularla tanıştım ve bu çılgıncaydı. Birkaç yıl sonra, dünyanın en büyük yıldızıydım. Ben lisede sevgili bulamayan ve havalı olduğunu düşündüğü için bira gömlekleri giyen bir adamdım. Artık bu sinemaya baktığımda ne kadar şanslıydım, hayatım ne kadar başarılıydı diye düşünüyorum.
◊ Hayattaki en büyük bahtınızın ne olduğunu düşünüyorsunuz?
– Michael J. Fox: En büyük bahtım mutlaka ailem. Bu o denli de bir sevinç… O sevince sahip olmak o kadar şanslı bir durum ki anlatamam. Velhasıl kusursuz bir hayatım oldu ve bunun en büyük kısmını çocuklarım ve ailem kapladı.
YA MÜKEMMEL BİR HAYATIM OLACAKTI YA DA DAHA ÇOK HASTALANACAKTIM
◊ Parkinson hastalığına yakalandıktan sonra hiç ümitsizliğe düştüğünüz oldu mu?
– Michael J. Fox: Son kitabımda da söylediğim üzere iyimserliğin sürdürülebilir olduğuna inanıyorum. Hayatımda hissettiğim yol bu… Hayatımı seviyorum, ailemi seviyorum, yaptığım işi seviyorum… Bu yüzden düşündüm ki ya şahane bir hayatım olacak ve torunlarımın tadını çıkaracağım ya da daha çok hastalanacağım. Ben kendimi incitmemeyi seçtim. Başka insanlara örnek ve meseleleriyle başa çıkmalarına yardımcı olabileceğimi biliyorum. Bu mükemmel bir hayat ve ben bundan zevk alıyorum.
◊ Parkinson hastalığı konusunda insanları bilinçlendirmek hedefiyle kurduğunuz Michael J. Fox Vakfı’ndan biraz bahsedebilir misiniz?
– Michael J. Fox: Ailemden sonra sahip olduğum en değerli şeyin bu vakıf olduğunu söyleyebilirim. Farkındalık yaratarak birçok hastanın dünyasını değiştirdik. Şimdilerde hastalıkla ilgili yeni çalışmalar yapıyoruz.
Eğer başarabilirsek Parkinson hastalığını önleyebilecek bir tedavi bulabiliriz. Vakfımızdaki tüm hastalara, hekimlere ve çalışanlara teşekkür ediyorum. Vakfı buralara kadar getiren onlar zira…
Kurgu odasında korkunç bir arbede ettik
◊ Sinemanın kurgusundan sahiden etkilendim. Michael’ın farklı sinemalardaki sahnelerini belgeselde nasıl yer verdiniz?
– Davis Guggenheim: En âlâ kısım içeride odada uyurken oldu, değil mi Michael? (Gülüyor) Michael ile kurgu odasında dehşetli bir arbede ettiğimizi itiraf edeceğim. Gergin bir ortamdı. Ancak Michael, imgelerin nasıl kullanıldığı konusunda büyük bir övgüyü hak ediyor. Hayal bile edemeyeceğim şeyler yaptı. Kurguyu Michael’ın bugünkü kıssası ve mesleğinin akışına paralel yaptık. Sinemaya başlarken Michael’ın sesli kitabından da çok yararlandık.
O iki sinema hayallerimi mümkün kıldı
◊ Mesleğinizin dönüm noktası olarak gördüğünüz projeler neydi?
– Michael J. Fox: “Aile Bağları” ve “Geleceğe Dönüş” sinemaları… Kanada’da yaşayan bir çocuktum. Yalnızca beladan uzak durmaya çalışıyordum. Bu iki proje benim için hayallerimi mümkün kıldı. Hayatımı ölçülemez bir biçimde değiştirdi. Ve bir aktör olarak, bir sanatçı olarak, başınıza bu türlü bir şey geldiği için nadiren bu kadar şanslısınız.
Yorum Yok