◊ Emma, sinemanızı seyirciyle beyazperdede izledikten sonra nasıl hissettiniz?
– Emma Westenberg: İnsanların gülüp sinemaya reaksiyon vermesi beni çok rahatlattı. Şayet ortam sessiz olsaydı çok vahim olurdu. Ancak çok güldüm, eğlendim. En kıymetlisi ise bu benim birinci sinemam… İçimden geçen hisleri anlatacak bir söz bilmiyorum. Yalnızca huzur ve memnunluk doluyum.
◊ Sinemada gergin bir baba-kız bağlantısı var… Sizin babanızla münasebetiniz nasıl?
– Clara McGregor: Her ailede olduğu üzere bizim de meselelerimiz vardı. Ancak sonunda ilgimizi bir arada gözden geçirdik ve barıştık. Bu sinema büsbütün bizden ve bağımızdan ilham aldı.
SENARYO HEM ÇOK DOKUNAKLI HEM DE ÇOK KOMİKTİ
◊ Ewan, Clara sinemada ‘baba’ rolünü oynamanızı teklif edince reaksiyonunuz ne oldu?
– Ewan McGregor: Clara ve benim birbirimizi pek görmediğimiz bir periyottan çıktık. Bu yüzden, bunun hakkında bir sinema yazılması fikri hudut bozucuydu sanırım. Sonra Clara bana senaryoyu verdiğinde, ondan çok ancak çok etkilenmiştim. Hikâyemizdeki baba ve kızının içinden geçtiği seyahat çok dokunaklıydı. Fakat birebir vakitte çok ancak çok komikti.
Gerçekten etkilendiğim şeylerden biri, komik olanla önemli olanın çok hoş bir biçimde yan yana gelmesiydi. Bu yüzden senaryoyu okuduğumda katiyen hayran kaldım. Bu kusursuz bir senaryoydu. Ve o vakitten beri içine giren tüm ögeler, tüm beşerler onu çok özel bir şeye dönüştürdü.
◊ Senaryoda sizi en çok etkileyen ne oldu?
– Ewan McGregor: Katiyen mizahi kısımlarını, bunun bir baba ve kızı hakkında olmasını çok beğendim. Sinemanın başında kim olduklarını nitekim bilmiyoruz. Ve birlikte çıktıkları seyahatin başlangıcında çok fazla sessizlik var. Hiçbir şey olmadığını söyleyebilirsin, lakin çok şey oluyor. Ve sinemanın en sonunda yeniden bir sessizlik olduğunu göreceksiniz zira sonunda bir şey söylemeye gerek yok. Bunu onlar aracılığıyla anlıyoruz ki bu nitekim cesurca bir şeydi, bence.
◊ Pekala bu sahneleri öz kızınla paylaşmak nasıl bir histi?
– Ewan McGregor: Babamla olan alakam muhtemelen hayatımın en biçimlendirici bağlantısıydı ve bu benim için de çok şey söz etti. Bu yüzden, bu bağlantıyla çok bağlantılıydım. Bunun ise gerçek bir baba-kızla olması, bir düş üzereydi zira ders çıkarabileceğiniz çok şey var.
PANDEMİ SEVDİKLERİMİN NE KADAR PAHALI OLDUĞUNU DÜŞÜNMEMİ SAĞLADI
◊ Clara, bu şahane senaryoyu birinci kere direktörlük yapacak olan Emma Westenberg’e nasıl emanet edebildiniz?
– Clara McGregor: Emma’yı bir müddettir tanıyorum. Üretimci ortağım Vera Bulder ve Emma çok sevdiğimiz bir yerde bir ortaya geldik ve ondan sinemaya kendi vizyonunu katmasını istedik. Emma’dan evvel birkaç direktörle de görüştük, lakin Emma sahiden… Bilmiyorum, o toplantıda onun vizyonu harikuladeydi. Tek yapmak istediğim, bahsettiği dünyada yaşamaktı. Emma sahiden senaryoya çok şey kattı.
◊ Pekala, neden baba ve kız bağını anlatmak istediniz?
– Clara McGregor: Pandemi vakitleri feciydi. Milyonlarca insan öldü ve bence bizler de hâlâ ruhsal olarak kalıntılarını taşıyoruz. Bu salgın devri, sevdiklerimizin ne kadar bedelli olduğunu düşünmemi sağladı.
Şunu söyleyebilirim ki, insanların senaryodan almasını umduğum şey umut, denemeye ve tekrar temas kurmaya bedel münasebetlerin var olduğu niyetidir.
Bence pandemi, birbirimize yakın olmamızın ve sevdiklerimizle birlikte olmamızın bizim için değerli olduğunu açıkça ortaya koydu.
Sette Clara ile gurur duydum
◊ Ewan, bu sinema kızınızla yine ilişki kurmanız için uygun bir fırsat mıydı?
– Ewan McGregor: Evet. Demek istediğim, yetişkin kızınla o kadar fazla vakit geçiremezsen, bağ da olmuyor. Fakat sinemaya giden yol bizi birbirimize yaklaştırdı zira onun hakkında konuşuyorduk.
Ve sahiden hoştu zira artık takılma, sohbet etme ya da yalnızca sessizce oturma vakitlerimiz oluyordu. Sinema kamyonda bir seyahat üzerine heyetiydi ve bu yüzden o kamyonda çok kere bulunduk, yalnızca ikimiz.
İnanılmaz bir tecrübeydi. Ve ayrıyeten söylemeliyim ki Clara’nın oyunculuğunu sahiden birinci sefer izliyordum. Ve etkilendim. Ve onunla sahneleri oynamak inanılmaz derecede kolay ve hoştu. Üstüne üstlük, kendisini bir üretimci olarak tutma halinden çok gurur duydum. Takım konusunda çok profesyoneldi. Çekim mühletince her vakit çok gururlu bir babaydım.
Babamla oynamak inanılmaz bir deneyimdi
◊ Clara, sette “Babam çok yeterli bir aktör” dediğiniz vakitler oldu mu?
– Clara McGregor: Her vakit bunu düşünmüş, çalışmalarını takdir etmiş ve sinemalarını her vakit sevmiştim. Evet, babamla bir sahnede olmak ve onunla birlikte oyunculuk yapmak inanılmaz bir tecrübeydi. Yaptığı işlerde ne kadar büyük olduğunu bir defa daha gördüm. Ve katiyetle bundan da öğrenecek çok şeyim olduğunu hissettim.
◊ Direktör olarak baba-kızın dinamikleri hakkında neler söyleyeceksiniz?
– Emma Westenberg: Katiyetle birden çok durumda inanılmazlardı. Birbirlerine bakışları… Ayrıyeten, ikisi de birçok taraftan birbirine benziyordu. Sanırım ikisinde de herkese karşı belirli bir açıklık ve sevinç var. Bunu ekranda görüyorsunuz fakat birebir vakitte öteki beşerlerle nasıl bağlantı kurdukları konusunda da dürüstlerdi.
Yorum Yok