Kral Şakir’in marka pahası var. Birçok beşere ulaşmış durumda. Bugün sokakta anket yapsak çocuğu olmayanların bile haberi olduğu gerçeği var. “Kral Şakir” kıssası nasıl oluştu?
Biz, o anketi çok yakın vakitte yaptırdık. Tüm Türkiye çapında bir araştırma merkezi ile yürüttük. Nitekim şu anda bir numaralı çocuk ve aile markası. Etrafta bize benzeri muadil imaller var. Onlarla ortamızda çok büyük bir fark var. Bilhassa marka bedeli açısından. Biz esasen biliyorduk bunu, etrafımızdan aldığımız yansılardan. Lakin bir araştırma merkezinin de bunu kanıtlaması, bizim için on numara oldu.
Sizin karakteristik yapınız daha ağır. Çocuk, cümbüş, çizgi sinema dendiği vakit daha şen şakrak bir durum bekliyoruz. Alanınızla alakası olmayan bir kimliğiniz mi var sizce?
Ben aslında güleç bir insanımdır. İzmir’de doğdum. Ekseriyetle gülerek yetiştik. Etrafta herkes birbirine güler. İstanbul’a geldiğimiz vakit -üniversite vaktinden beri- o hayat çabası biraz daha yüzümüzü asık hale getirmiş olabilir. Genel olarak ben yeniden güleç biriyim. Çok sevecen bir üretim vardır. Herhalde dışarıdan o denli görünüyor olabilir.
Bu iş, çocukların hayatına dokunuyor. Çocukluğunuzda çocuk mu olmadınız ya da çocuklara karşı fevkalade bir hissiniz mi var? Zira işten çok “Kral Şakir” deyince gözleriniz parlıyor. Bunu neye dayandırırız?
Benim birinci göz ağrım, “Pembe Panter” idi. O siyah-beyaz çizgi sinema periyodunda Pembe Panter’i izlerken daima ne kadar hoş, niçin beşerler izlemiyor hissinde idim. Sahiden o devirlerde de başıma koymuştum ben bu türlü bir şey yapacağım diye. Daima “Pembe Panter” çiziyordum. Etrafa, duvarlara, bilhassa kitapların arasına… Kitap sayfalarımın hepsi çizimlerle doluydu. Bu, benim aslında çocukluk hayalim. Birçok insanın hayali vardır. Ben, buna odaklandım bir biçimde. İTÜ inşaat mühendisliğini kazandım. Üniversiteyi 4 senede bitirdim. Lakin hedefim inşaat mühendisliği yapmak değildi. Okulu da sevdim. Orada analitik düşünme üzerine de bayağı bir tecrübem oldu. Zati mezun olur olmaz Güneş Gazetesi’nde karikatür çizmeye başladım. Daima karikatürleydim, daima başımda animasyon yapmak vardı. Bilgisayar teknolojileri gelişmeye başladığı vakit ben bunu yapabilir hale dönüştüm. Etrafımdaki birçok beşerle da bunu paylaştım. O beşerlerle güç birliği yaptık ve internetin 1.0 devrinde bile önemli animasyonlar yapıp insanları eğlendiriyor idik. Fakat sıkıntı oldu hakikaten. Zira Türkiye’de animasyon bölümü yok. Animasyon, yurt dışında Disney’lerin yaptığı acayip devasa, çok kıymetli bir dal. Bilgisayar olmadan evvel yüzlerce insan oturuyorlar, karşılarına modeller geliyor, onları çiziyorlar. Lakin şu anda açıkçası o periyotlara nazaran çok daha kolay. Lakin sıkıntı mu? Güç. Yeniden kalabalık gruplar çalışıyor. İşin kalitesi arttıkça tekrar tıpkı eforu ve parayı harcamak durumundasınız. Ancak çok gelişiyor. Yapay zeka periyoduna giriyoruz. Ben, birinci dijital tabletimi aldığım ve Photoshop’u öğrendiğim vakit o gece uyuyamamıştım. Lakin şu anda yapılanları görüyorum.
6 ay önceye nazaran yapay zeka görsellerinde ve görüntülerinde çok önemli gelişme var.
Hepimizin alanını etkileyecek bir şey. Mesela “çayırda top oynayan fil” yazıyor çabucak 4 tane illüstrasyon hazırlıyor.
Deprem bölgesindeki çocuk sayısının fazla olması ve oradaki çocukların bu gereksinimini karşılamak ismine fevkalade bir toplumsal proje. Tam olarak bilmeyenler için ne yaptınız ve ne yapıyorsunuz açıklar mısınız?
Beni toplumsal medya üzerinden takip edenler bilir ve hiç yerinde durmuyorsun derler. Aslında zati 2-3 yıldır o bölgelere gidiyorum. Bu yalnızca sarsıntı ile birlikte olan bir şey değil. Daha zelzeleden 1 ay evvel oralardaydım. Antep’teydim, Mardin’deydim… Zira İstanbul’da birçok insan bu çeşit işlere doymuş durumda. Çocuklar burada bütün ünlüleri görebiliyorlar, bütün sinemaları izleyebiliyorlar lakin oradakiler bu türlü şeylere çok açlar. Mesela sarsıntıdan en çok etkilenen bölgelerden biri olan Osmaniye’de en büyük kitap kuyruğunu yaşamıştık. Hatta drone’larla çekmişlerdi. Akşama kadar sürdü ve bitmedi. Kuyruğun sonu gelmiyordu. Birinci durağım Osmaniye oldu. Benim için çok manalıydı. Çadır kentlerden gelen 2500’ün üzerinde çocuk vardı. Onların yüzündeki gülümsemelerini ve coşkularını görmek, benim için hayattaki en büyük memnunluk. Bunu, daha evvel de o imza kuyruğunda görüyordum. Lakin şu anda Varol ağabeylerinin yanlarında olduğunu hissettirmek, benim için dünyadaki en büyük mutluluklardan bir tanesi.
Bu çalışma devam edecek mi?
Deprem bölgelerindeki özel şovları, Acun Ilıcalı ile birlikte gerçekleştiriyoruz. Onun da çok büyük bir katkısı var. Hatta çok yakın vakitte onunla birlikte de gideceğiz. Birçok ile gitmeye çalışacağız. Şu anda vizyonda olan “Kral Şakir: Mikrop Avcıları Cumborlop” sinemamızı daha sinemalara çıkmadan evvel birinci Osmaniye’de gösterdik. Lakin artık de özel gösterim ile zelzele bölgesindeki çocukların hepsine birden izlettireceğiz. Çok hoş reaksiyonlar alıyoruz. Oradaki aileler; “Bir halde karnımız doydu. Gereksinimlerimizi sağlıyoruz fakat çocuklarımız ruhen açlar. Çok değerli bir hizmet.” diyorlar. Bunu duymak bile sahiden çok hoş bir şey.
Proje çıkıyorsa gösteriminden evvel neden birinci zelzele bölgesinde olanlar izlemesin? Bütün sinema sinemaları için de geçerli. O denli değil mi? Direkt orada başlasa sonra gösterime girse.
Bu, bir akım olabilir aslında. Mesela biz İstanbul’da bir gala yapmadık. Evvel onlar görsün dedik.
Film vizyona girdi değil mi?
Vizyona girdi, şu anda sinemalarda. Çok hoş bir sinema. Biraz sinemanın konusundan da bahsedeyim. Aslında pandemi devrini anlatıyor. O periyottaki virüslerle gayretimizi, mizahi bir formda anlatıyor. İnsan davranışlarını, nasıl hareket ettiğimizi… Bizim bilim insanı “Mirket” karakterimiz var; “Kral Şakir” karakterlerinde. O, bir tahlil buluyor ama tahlilin birtakım yan tesirleri oluşuyor ve bizim karakterler deniz canlılarına dönüşüyor. Sinemanın ikinci yarısında itibaren denizin altına iniyoruz; “Cumborlop” ismi oradan geliyor. Orada “Temiz deniz, pak dünya!” sloganı ile denizlerin kirlenmesini anlatıyoruz. Deniz canlılarına nasıl ziyan verdiğimiz üzere mevzulara parmak basıyoruz. “Kral Şakir” projesinin en büyük özelliği bu. Yaptığımız sinemalarda ve dizilerde her vakit çocuklara vermek istediğimiz bir bildirimiz var. En büyük hedefimiz sürdürülebilir dünya. Bunu da çöpü yere atma üzere didaktik bir yerden değil; bir cümbüş, bir macera sunarak yapıyoruz. Çocuk aslında orada ne olduğunu anlamadan o içsel bildirisi alıyor.
Senaryoyu nasıl yazıyorsunuz?
Grafi2000’nin birinci başından beri çekirdek kreatif takımı var. Biz, internet 1.0’ın doğurduğu o yegane internet sitelerinin devamı bir şirketiz.
“Kral Şakir” projesinin maksat kitlesi ne? Sizi kaç yaşındaki çocuklar izliyor?
Aslında Cartoon Network’te birinci yayınlanmaya başladığımız vakit gaye kitlemizi 6-11 yaş diye belirledik. Ki Grafi2000 daha öncesinde yetişkin animasyonları yapıyordu. “Fırıldak Ailesi”, “Koca Kafalar”… Hayatımızda birinci sefer bir gaye kitle belirledik. “Kral Şakir”, Mayıs 2016 tarihinde başladı. Geldiğimiz noktada biz yeniden yetişkinlere hitap ediyoruz. Ondan kaçamıyoruz. Hatta bu araştırmada o da çıktı. Dünyada çizgi sinemaları ya erkek çocukları ya da kız çocukları çok sever. Biz de yarı yarıya. Yani eşit bir biçimde kızlar da çok seviyor, erkekler de. Bu, harika bir şey.
“Kral Şakir” ismi nereden geliyor?
Şakir ismini, Kemal Sunal sinemalarından bile bilirsiniz. Biz, burada biraz zıt köşe yapmak istedik. Günümüzde kızın ismine Su koymak üzere çağdaş isimler vardır. Biz istedik ki klasik isimler olsun istedik. Birinci çıktığı vakit beşerler anlayamamışlar. Mesela Cartoon Netwrok’te yayınlanıyor; izlerken herhalde yabancı çizgi sineması Türkleştirdiler diye düşünmüşler. Biraz farkındalık yaratması için de o isimleri tercih ettik. Buna başladığın vakit üzerinde “Şakir” yazan bir tişörtü çocuğun giyeceği aklına gelir mi? O marka bedeli, Şakir’in kişiliği… O karakterin altını o kadar hoş doldurduk ki çağdaş bir Türk çocuğu aslında. Şu anda meskenlerde ve okullarda nasıl bir çağdaş Türk çocuğu varsa bütün özelliklerini Şakir ve kardeşi Canan taşıyorlar. Burada kız ve erkek çocuklarının sevmesinin en büyük nedenlerinden bir tanesi, biz de bayan ve erkek ayrımı yok. Siz eşitsiniz diyoruz. O bildirisi bas bas bağırarak veriyoruz. Cinsiyet ayrımcılığı konusunda da verdiğimiz çok güçlü iletiler var. O kadar hoş bildiriler vermişiz ki Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı bizimle temasa geçti. “Bizim 17 global gayemiz var. Nitelikli eğitimden tutun da cinsiyet ayrımcılığına kadar. “Kral Şakir” bunların hepsini vermiş.” dediler. Onun üzerine bir takvim hazırlandı; 2022 yılına dair. Kapağına son yaptığımız işlerden biri olan “Kral Şakir : Geri Dönüşüm” sinemasının afişi konuldu. O sinemanın konusu, etraf ve dünyanın sürdürülebilir olmasıyla alakalı. Takvim sayfalarında “Kral Şakir” projesinin bir kısmıyla ilgili bir karikatür var ve tüm karikatürlerde 17 global maksada işaret ediyor. Bunu, daha evvel “Şirinler” ve “Angry Birds” ile yapmışlar. Şu anda “Kral Şakir” ile yapıyorlar.
Nereye dönüştürmeyi düşünüyorsunuz?
Türkiye’deki marka pahasını sonuna kadar kanıtladı. Biz, dünyada çok büyük muvaffakiyetler elde etmek istiyoruz. Disney Plus’a verdiğimiz “Geri Dönüşüm” sinemamız var. Şu anda 150 ülkede, başka lisanlarda yayınlanıyor. Esasen yaklaşık 2-3 yıldır MENA bölgesinde 8 farklı lehçede Arapça olarak da yayınlanıyor. YuoTube’da da değişik atılımlarımız olacak. İspanyolca, İngilizce ile başlayıp orada da genişleyeceğiz. Dünya markası olma yolunda gidebiliriz. Bu hiç olmayacak bir şey değil. Zira bunun örnekleri var. Rusya’dan çıkan bir karakter, dünya çapında olabiliyor. Şuna inanıyorum; karakterlerin tasarımı çok üniversal. Birçok dünya karakterine nazaran artımız olduğunu bile söyleyebilirim. Bu kadar iddialıyım.
“Kral Şakir” yalnızca ismen değil; o logo da çağrışım yapıyor. Muhtemelen yakın yıllarda küresel manada da çok önemli işler yapacaksınız. Olduğunuz yer, bir noktada avantaj bir noktada ise önemli manada gerginlik sebebi olduğunu düşünüyorum. Üretmeniz lazım. Avantaj olan kısım; karşılığı olacak. Sinema sineması çekiyorsunuz zira kitle ve muhtaçlık var, bunu tüketmemiz gerekiyor. Tansiyon sebebi de daima bir şeyler bekleniyor.
Aslında o tatlı bir tansiyon. Bütün işlerde vardır bu. Ben o gerginliği şöyle tanımlıyorum; hayat seyahatimde çok fazla gerilime kapılmadan aslında çok sevdiğim ve tutkuyla bağlı olduğum bir şeyi yapıyorum. Takımdakiler de o denli. O çocuk ruhlarını kaybetmemiş, oyun oynarken bile oyunun akışında kaybolan insanlar… Bu manada bizim seyahatimiz hoş geçiyor. Kusurlarımızı, bir tecrübe olarak isimlendiriyoruz ve çoklukla daima o denli ilerliyoruz. Şu anda fırtınanın içerisinde gevşemeyi öğrendik. O farkındalığa ulaştıktan sonra her şey yolunda gidiyor. Su yolunu buluyor açıkçası. Hayata bu türlü baktığınız vakit nitekim daha kolay oluyor.
Yorum Yok